Kiedy można szukać kontaktu z psychologiem?

Dorośli:

• gdy mamy poczucie nawarstwiających się problemów i nasilających się stanów emocjonalnych;
• gdy chcemy dowiedzieć się więcej o sobie samych, poznać własne predyspozycje i możliwości (np. intelektualne, osobowościowe, temperamentu lub w zakresie budowania relacji uczuciowych);
• gdy mamy potrzebę rozwinąć i umocnić własne strategie radzenia sobie w sytuacjach stresujących i/lub poznać nowe strategie rozwiązywania rozmaitych problemów (np. techniki asertywności, zadaniowego radzenia sobie z problemami, itp.);
• kiedy uznamy, że zbyt często ulegamy stanom przygnębienia, smutku, rezygnacji, irytacji, złości, a także egzaltacji lub euforii, lub innym emocjom wpływającym na nasze codzienne funkcjonowanie w sposób wyraźnie przeszkadzający nam i/lub osobom z naszego otoczenia;
• w sytuacji wyraźnie odczuwanego niepokoju, lęku, nagłego wycofywania się z podjętych działań (np. gdy nie ma obiektywnych przeszkód, by zrealizować obrany cel);
• gdy doświadczamy natłoku myśli i/lub czynności, które subiektywnie określamy jako przykre i utrudniające codzienne funkcjonowanie;
• gdy los stawia nas w obliczu sytuacji nagłych i znacząco wpływających na nasze życie, np. wypadek, śmierć kogoś bliskiego, problemy w pracy lub jej utrata;
• gdy mamy poczucie bezsensu i bezcelowości;
• gdy mamy myśli samobójcze i/lub doświadczenie próby samobójczej;
• gdy doświadczamy problemów rodzinnych, silnego napięcia emocjonalnego w relacji uczuciowej lub podejmujemy decyzję o rozstaniu;
• gdy doświadczamy odrzucenia i/lub porzucenia przez osobę, z którą pozostawaliśmy w bliskiej relacji lub gdy nasze uczucia pozostają nieodwzajemnione;
• w sytuacji nadużywania alkoholu, narkotyków (gdy sami zauważamy przekraczaną granicę lub dostajemy od otoczenia komunikaty wskazujące na jej przekroczenie);
• kiedy chcemy po prostu porozmawiać lub poradzić się w każdej sprawie, która ma dla nas osobiste znaczenie;

Dzieci i młodzież:

• gdy zauważamy u naszego dziecka zachowanie znacząco różniące się od dotychczasowego: szybki wzrost aktywności lub zauważalny spadek aktywności; postępujące ograniczenie kontaktu z dzieckiem i/lub brak kontaktu;
• jeżeli zauważyliśmy wyraźne sygnały podwyższonego napięcia, niepokoju lub strachu u dziecka;
• gdy zauważamy lub dostajemy informacje, że dziecko przejawia wyraźny strach przed konkretnymi czynnościami, np. przed pójściem do szkoły lub przed konkretnym miejscem lub osobą;
• gdy zauważamy i/lub dostajemy informacje od innych ludzi, że dziecko przejawia agresywne zachowanie;
• gdy mają miejsce myśli i próby samobójcze u dziecka lub jest ono świadkiem czyjeś próby samobójczej;
• gdy dziecko jest obiektem przemocy psychicznej lub fizycznej (np. domowej i/lub szkolnej);
• gdy dziecko izoluje się stroniąc od zwyczajowych zajęć i/lub ludzi;
• gdy dziecko moczy się w nocy mimo, że potrafi już korzystać z toalety;
• gdy dziecko komunikuje, że doświadcza koszmarów sennych i/lub budzi się w nocy z przerażeniem;
• gdy dziecko jest uczestnikiem rodzinnych i/lub małżeńskich kłótni;
• gdy dziecko doświadcza całkowitej zmiany dotychczasowego stylu życia, np. rodzina zmienia miejsce zamieszkania i/lub przenosi dziecko do nowej szkoły ;
• gdy dziecko przejawia trudności w zakresie zdolności językowych żyjąc w dwujęzycznej rodzinie;
• gdy zauważamy wyraźne zmiany w zakresie upodobań żywieniowych;
• w każdej sytuacji, którą można uznać za nietypową w świetle wiedzy i dotychczasowych obserwacji, które mamy na temat swojego dziecka i jego przyzwyczajeń